Deelcollectie: Diversen

Nummer: di005

Instrument: Dirigentenpiano (?)

Bouwer/ Land van herkomst: J.B.Cramer & Co London

Bouwjaar: 1862

Type: slag /klavier

Materiaal: bruin hout

Omvang/ stemming: 4 octaven

Lengte (mm): 789

De piano heeft natuurlijk best een paar nadelen: hij is groot, duur en zwaar en moet regelmatig gestemd worden daar snaren en ook het instrument zelf onderhevig zijn aan werking van vocht en temperatuur. Daarom zijn in de loop van tijd systemen ontworpen die zulke bezwaren niet kenden, vooral in de negentiende eeuw. Bekend zijn celesta, een soort klavierklokkenspel, dat veel concertzalen in huis hebben voor de enkele stukken waarin hij is voorgeschreven, en tegenwoordig natuurlijk tal van elektronische instrumenten.



Minder bekend (en minder succesvol) is dit patentpianootje, ontworpen door de Engelsman George Crawford in 1862. Het wordt bespeeld ‘similar to a pianoforte’, maar heeft in plaats van snaren metalen strips, geschroefd op een gietijzeren frame dat op een zangbodem is bevestigd. Gewone pianohamers slaan er tegenaan en er zijn geen dempers. Van de naam claviola wordt in het patent niet gerept, maar in encyclopedieën wordt het instrument wel zo genoemd. J.B Cramer, een befaamde pianobouwer en muziekuitgever in die dagen heeft ons exemplaar gemaakt.