De trots van ons museum: de aulos.
Dit is een tamelijk complete aulos, de dubbelschalmei uit de Griekse oudheid die zo vaak op vazen en schotels is afgebeeld. Dit exemplaar is in de 19de eeuw op Rhodos opgegraven door Sir Alfred Biliotti, die in dienst van de Britse ambassade o.m. op Rhodos, archeologie als liefhebberij had. In 1885 heeft hij zijn collectie via Sotheby’s geveild en kwam de aulos in het Pitt Rivers Museum in Farnham, Dorset terecht. Dat heeft hem in ca 1970 weer via Sotheby’s verkocht aan een Londense antiquair en zo kwam hij in Museum Vosbergen terecht.
De aulos (αὐλός, meervoud auloi, αὐλοί, ) is een blaasinstrument dat met een riet wordt gespeeld en is vrijwel altijd dubbel, hoewel ook een monaulos bestond. Ze komen al millennia voor Christus voor en blijven in gebruik tot in de Romeinse tijd, waar hij tibia genoemd wordt. Ons exemplaar dateert uit de vijfde eeuw v.C.. Min of meer complete auloi uit die tijd zijn zeer zeldzaam, omdat ze uit losse stukken bestaan en kwetsbaar zijn en de Grieken hadden niet de gewoonte grafgiften mee te geven. Alles bij elkaar zijn er nog ca. 12 fragmenten uit deze periode bekend, waarvan maar een paar in musea. De bekendste is de (houten) “Elgin” aulos in het British Museum in Londen. Auloi werden in verschillende lengten, dus toonhoogten gemaakt. De twee pijpen zijn ongeveer even lang. Bestudering van de vele afbeeldingen doet vermoeden dat de linker pijp zo’n 10% langer was. In latere eeuwen verandert het instrument aanzienlijk: de pijpen krijgen kleppen en zijn omhuld met metalen buizen, die door ze te verdraaien meerdere toongaten kunnen produceren. In Pompeï is een tiental instrumenten gevonden van zo’n type.
